"นโยบายลงโทษคนขยัน ด้วยการรีดภาษี ..
แล้วไปให้รางวัลคนขี้เกียจด้วยสวัสดิการ"
.jpg "welfare state")
วันนี้จะขอเล่าความน่ากลัวของ รัฐสวัสดิการ สรุปโดยย่อให้ฟังนะครับ..
ภายใต้ระบบรัฐสวัสดิการ คนขยัน ทำงานหนัก จะได้ผลตอบแทนน้อยลง เพราะถูกเก็บภาษีหนัก ๆ แต่คนขี้เกียจกลับได้รางวัลจากสวัสดิการที่รัฐให้ สิ่งนี้เองที่ทำให้คุณภาพของคนแย่ลง
เด็กๆ ในอนาคต ที่โตมาในระบบนี้จะไม่ขยัน ไม่รับผิดชอบ ไม่มีหัวคิดสร้างสรรค์ จะแบมือขอสวัสดิการ และพูดว่ามันคือ “สิทธิ” ของเค้า
เด็กๆ ในอนาคต ที่โตมาในระบบนี้จะไม่ขยัน ไม่รับผิดชอบ ไม่มีหัวคิดสร้างสรรค์ จะแบมือขอสวัสดิการ และพูดว่ามันคือ “สิทธิ” ของเค้า
นอกจากนี้ ยังทำให้ความขัดแย้งในสังคมรุนแรงขึ้นอีก...
เพราะคนขยัน จะคิดว่า เราอุตส่าห์ออกแรงทำงานแทบตาย ทำไมต้องเอาไปแบ่งให้คนรับสวัสดิการด้วย ฝ่ายที่เป็นผู้รับก็รู้สึกไม่พอใจตลอดเวลา ทั้งอิจฉา ทั้งรู้สึกว่าตัวเองเป็นเหยื่อ
ทีนี้ มีคำถามต่อว่า แล้วคนด้อยโอกาส จะไม่ช่วยพวกเค้าหรอ ?
คำตอบคือ ช่วยกันได้ครับ แต่ ไม่ต้องเผด็จการ ให้เสรีภาพทุกคน ไม่ต้องบังคับให้คนขยันสละทรัพย์สมบัติส่วนตัวด้วยการเก็บภาษีพวกเค้า ...
มองไปในสังคมเราสิครับ มีคนเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่มากมาย คนไทยเรามีน้ำใจ ยิ่งชอบช่วยเหลือคนอื่นด้วยครับ ...
คนที่มีเงิน ถ้าไม่ถูกเผด็จการบังคับฝืนใจเก็บภาษีไป เค้าก็มีทางเลือกในการบริจาค และจะไม่รู้สึกว่าถูกปล้น ..
ส่วนคนรับบริจาค ก็จะไม่รู้สึกว่าเป็น “สิทธิพิเศษ” และรู้สึกขอบคุณ เมื่อตั้งตัวได้แล้ว อนาคตก็อยากช่วยเหลือบริจาคให้สังคมต่อ ๆ ไปอีก
+ เป็นวงจรเชิงบวกครับ ....
แต่
ถ้าคนรับ มองว่าเป็น “สิทธิ” ที่แบมือขอจากรัฐแล้วล่ะก็ คนรับจะไม่มีความรู้สึก ขอบคุณ และไม่รู้สึกถึงความเสียสละของคนอื่นเลย ..
ผมเห็นเศรษฐีไทยหลายคน บริจาคเงินเยอะแยะ ที่ประทับใจมากก็มีเจ้าของพัดลมชื่อดังที่บริจาคให้โรงพยาบาลไปหลายร้อยล้าน ช่วยคนได้เยอะจริง ๆ ครับ
แต่ถึงไม่รวย ผมก็เห็นหลายคนช่วยเหลือสังคมด้วยวิธีอื่นได้ เช่น บริจาคเลือดก็มี ถ้าเป็นแบบนี้แล้ว ความขัดแย้ง หรือช่องว่างระหว่างคนรวยคนจนก็จะบรรเทาลงด้วย ...
แน่นอนว่า สวัสดิการมีได้ แต่ควรเป็นมาตรการฉุกเฉิน เพื่อช่วยเหลือต่อผู้ที่ต้องการความช่วยเหลือ "อย่างแท้จริง"
เช่น โรคระบาด ภัยธรรมชาติ ไฟป่า น้ำท่วม ได้รับอุบัติเหตุ ซึ่งเรื่องพวกนี้รัฐควรให้การช่วยเหลือ นี่เป็นเรื่องที่ถูกต้อง ...
แต่สวัสดิการ ไม่ควรขยายขอบเขตจนกว้างเกินไป เพราะมันจะส่งผลตรงข้าม
มันไม่จูงใจให้คนขยันในระยะยาว ...
ผู้กำหนดนโยบายรัฐสวัสดิการอาจทำไปด้วยเจตนาที่ดี
... แต่ผลของนโยบายเหล่านี้ มักไม่ดีต่อบุคคลและสังคมโดยรวม
คนที่ไม่ชอบเผด็จการ
ต้องไม่ชอบรัฐสวัสดิการครับ
บทความโดย :
ก่อนอื่น ต้องสอนคนให้รู้จักทำหน้าที่ก่อนที่จะได้รับสิทธิ ไม่ใช่คิดเรียกร้องเอาแต่สิทธิ โดยไม่คิดที่จะทำหน้าที่เลย
.. ไม่เข้าระบบภาษี แต่กลับเรียกร้องรัฐสวัสดิการ...จะขึ้นภาษีมูลค่าเพิ่มก็ไม่ยอม แต่ก็เรียกร้องเอาสิทธิรับความช่วยเหลือจากรัฐ
รัฐสวัสดิการ ที่ช่วยเหลือ กลุ่มเปราะบาง คนตกงาน ก็ต้องมีเวลาจำกัดขอบเขตในการช่วยเหลือด้วย ไม่ใช่ช่วยไปตลอดชีวิต ในขณะที่ช่วยเรื่องเงิน ก็จะต้องช่วยพัฒนาทักษะ ช่วยจัดหางาน และช่วยตั้งต้นธุรกิจ พร้อมการส่งเสริมเงินทุน และช่วยในการประชาสัมพันธ์ธุรกิจ ทำให้ครบวงจร ( อันนี้รัฐบาลประยุทธ์เขาทำอยู่ )
ประเทศที่เป็นรัฐสวัสดิการทั่วโลก กำลังแย่
ทำไมไม่เอามาดูเป็น บทเรียน ...?
ตอนนี้หลายประเทศอย่างในยุโรปและสแกนดิเนเวีย ที่เน้นรัฐสวัสดิการหนัก ๆ กำลังดิ้นรน หนีตาย เพราะสังคมเข้าสู่สังคมสูงวัย คนวัยทำงานน้อยลง รับคนนอก คนต่างชาติ ไปทำงาน ไปถือสัญชาติง่ายขึ้น ก็คือ จะเอาภาษีไปทำรัฐสวัสดิการนั่นล่ะ คนวัยทำงานน้อยลง จัดเก็บภาษีได้น้อยลง คนแก่ก็ทำงานนานแล้ว จ่ายภาษีไปนานแล้ว รัฐบาลจะมีหน้าไปลดสวัสดิการเขาเหรอ ? คนวัยทำงาน พอเห็นว่า มีสวัสดิการตกงานช่วยเหลือ ฉันก็ไม่สนอะไร ..ฉันก็นอนรอเงินช่วยเหลือจากรัฐบาลเอาก็ได้ ทั้งที่ฉันยังทำหน้าที่เสียภาษีมาไม่กี่ปีเท่านั้น ...
ประเทศเขาถึงขยายอายุเกษียณกันให้ทั่ว ทั้งที่ ฝรั่งเศสประท้วงกันเอาเป็นเอาตายอยู่นี่ไง ? ที่ว่าตะวันตกเรียนจบ เขาก็แยกกับพ่อแม่แล้ว แล้วก็ต้องดูแลตัวเอง ไม่ขอเงินพ่อแม่แล้ว ( ซึ่งไม่จริงเสมอไป) ก็ภาษีที่พ่อแม่เสียนี่ล่ะ ที่ย้อนกลับมาดูแลพวกเขาได้ แล้วประเทศพวกนี้ คนทำงานมีอยู่กี่สิบล้านคนก็แล้วแต่ แต่จะอยู่ในระบบภาษีไปแล้วกว่า 90-95% .... ในขณะที่ของประเทศไทยเรานั้น จะถึง 20% หรือเปล่ายังไม่รู้เลย ?? !!!
ค่าของคนอยู่ที่การทำงานเกิดมาไม่ทำงาน ก็ไม่มีประโยชน์ไม่ทำหน้าที่ ก็ไม่มีประโยชน์
คำถาม คือ เราต้องการให้ ประชาชนคนในชาติไทยของเรามีคนทำงาน และพัฒนาทักษะ ทำหน้าที่อยู่ในระบบภาษี หรือ เราต้องการ ประชาชนคนในชาติไทย ที่เต็มไปด้วย ขอทาน , คนแบมือขอเงินคนอื่น , อ้อนขอเค้กคนอื่นกิน แทนที่จะช่วยทำให้เค้กก้อนนั้นมีความใหญ่โตมากขึ้น
แต่มันก็เป็นไปตามยุคสมัยล่ะนะ โลกตั้งอยู่เพื่อไปในทางเสื่อม ผู้คนคิดแต่สบายจากเทคโนโลยี ยิ่งเรามีอุปกรณ์อัจฉริยะมากขึ้นเท่าไหร่ คนเราก็ "โง่" ลงมากเท่านั้น ยิ่งเราเสพติดสื่อสังคมออนไลน์ มากเท่าไหร่ เสพแต่กับภาพดี ๆ สวยๆ ที่ทุกคนก็พยายามปั้นแต่งสรรหามาโพสต์โชว์ กินดี อยู่ดี แต่งตัวดี ของแบรนด์เนม ไปเที่ยวที่แพง ที่กลางคืนหรูหรา โอมากาเสะ เราก็ยิ่งหลงอยู่กับความอยากได้อยากมีเหมือนคนอื่นเขา ...
อยากถามว่า มีสักกี่คนที่สนใจว่า กว่าเขาจะหาเงินมาได้ เขาทำยังไง มีสักกี่คน ที่ทำทุกสิ่งทั้งหมดที่ว่ามานี่ ด้วยเงินตัวเอง ?? เรายึดติดกับภาพลักษณ์ เป็นทาสของการตลาด ที่ก็เป็นไปตามยุคสมัยของ "การค้าไร้พรมแดน" และสื่อสังคมออนไลน์ ส่งผลให้เราสนใจแต่ความอยากได้อยากมี อะไรแบบง่ายๆ โดยไม่คิดลงทุนลงเหงื่อลงแรงเพื่อให้ได้มา ...
ย้อนกลับไปคำถามสำคัญ ....
นโยบายแบบนี้ ให้อะไรกับเรา ?
นโยบายนี้ ... กำลังจะทำให้ชาติที่เข้มแข็งด้วยคุณภาพของคน ที่จะช่วยกันสร้างให้เค้กก้อนใหญ่ขึ้น แล้วทุกคนอยู่ร่วมกันได้ มีเงินได้ตามงานตามความทุ่มเทที่ตัวเองทำ ...
หรือว่า ... นโยบายนี้ กำลังสร้างชาติที่เต็มไปด้วย ขอทาน ที่ปรารถนา แต่จะกินเค้กที่คนอื่นทำมาด้วยน้ำพักน้ำแรง และหยาดเหงื่อแรงกายของเขา ?
หรือว่า ... นโยบายนี้ กำลังสร้างชาติที่เต็มไปด้วย ขอทาน ที่ปรารถนา แต่จะกินเค้กที่คนอื่นทำมาด้วยน้ำพักน้ำแรง และหยาดเหงื่อแรงกายของเขา ?
บอกได้แค่ว่า
อนาคตต่อไป ของประเทศชาติไทยเรา จะเท่าเทียมแน่ ... คือ "พังอย่างเท่าเทียม"
สวัสดี
บทความโดย : Thakrit Rungreungthanja
ข้อมูลเพิ่มเติม
- ฝรั่งเศสประท้วงเดือดแผนขยายอายุเกษียณ กษัตริย์อังกฤษต้องถอย เลื่อนการเสด็จเยือน
นี่คือ ลิ้งค์พันธมิตร หรือที่เรียกว่า affiliate link ซึ่งหมายความว่า... หากคุณคลิ๊กลิ้งค์นี้ และซื้อผลิตภัณฑ์ อะไรก็ได้ ฉันจะได้ค่าคอมมิชชั่นเล็กน้อย สิ่งนี้จะช่วยสนับสนุนเว็บไซด์ และช่วยให้กำลังใจเราต่อไป
.jpg)
