หญิงสาวคนหนึ่ง กำลังนั่งรอขึ้นเครื่องบิน ที่สนามบินแห่งหนึ่ง...ในอีกหลายชั่วโมง ก่อนที่เที่ยวบินของเธอจะออกเดินทาง... เธอได้หาซื้อหนังสือ 1 เล่ม พร้อมกับซื้อคุกกี้ 1 ถุง และหาที่นั่งรอเครื่อง
เธอหมกมุ่น กับการอ่านหนังสือ และบังเอิญเห็นว่า มีผู้ชายคนหนึ่ง ที่นั่งข้างๆ เธอ เขาหยิบคุกกี้ 1-2 ชิ้นจากถุงที่วางไว้ระหว่างเธอและเขา ... เธอพยายามกลั้นอารมณ์ และเพิกเฉย เพื่อหลีกเลี่ยงสิ่งที่เห็น ...
เธอกินคุกกี้และมองดูนาฬิกา ในขณะที่ ชายหัวขโมยผู้กล้าหาญคนเดิมนั้น ยังหยิบคุกกี้ของเธอไปกินด้วย
เธอกินคุกกี้และมองดูนาฬิกา ในขณะที่ ชายหัวขโมยผู้กล้าหาญคนเดิมนั้น ยังหยิบคุกกี้ของเธอไปกินด้วย
เธอยิ่งหงุดหงิดมากขึ้น และคิดในใจว่า “ถ้าฉันเป็นคนไม่ดี และไม่มีน้ำใจ ฉันอาจจะชกหน้าของเขาให้เขียวช้ำไปแล้ว” คุกกี้แต่ละชิ้นที่เธอหยิบกิน 1 ชิ้น ชายหัวขโมยก็หยิบกิน 1 ชิ้นด้วย...และ
เมื่อเหลือคุกกี้ชิ้นสุดท้าย เธอสงสัยว่า เขาจะทำอย่างไร ?
ชายหัวขโมยผู้นั้น เขามีรอยยิ้มบนใบหน้า ในขณะที่เขาหยิบคุกกี้ชิ้นสุดท้ายนั้น แล้วแบ่งครึ่ง เขายื่นคุกกี้ ให้เธอครึ่งหนึ่ง ขณะที่เขากินอีกครึ่งหนึ่ง ...
"ผู้ชายคนนี้ช่างกล้าและหยาบคายมาก ทำไมเขาถึงไม่แสดงความขอบคุณเลย! "
เธอถอนหายใจด้วยความโล่งอก เมื่อเที่ยวบินของเธอถูกเรียก เธอเก็บกระเป๋าสัมภาระ และเดิมมุ่งหน้าไปที่ประตู เธอได้ขึ้นเครื่องบิน และนั่งลงในที่นั่งของเธอ จากนั้น เธอก็ค้นหาหนังสือซึ่งอ่านเกือบจะจบแล้ว
ขณะนั้นเอง .... เมื่อเธอล้วงไปในกระเป๋า "เธอก็อ้าปากค้าง" ด้วยความประหลาดใจ ?
มีถุงคุกกี้อยู่ในกระเป๋าของเธอ !ถ้าถุงคุกกี้ของฉันอยู่ที่นี่ ?
ถุงนั้นก็ต้องเป็นของเขา และเขาพยายามที่จะแบ่งปัน
สายเกินไปที่จะขอโทษ
เธอตระหนักด้วยความเศร้าว่า เธอนั่นเองที่เป็นคนหยาบคาย และไม่สำนึกบุญคุณ และแน่นอนเธอกลับกลายเป็นหัวขโมยเสียเอง...
สิ่งต่าง ๆ ไม่ได้เป็นอย่างที่ปรากฏเสมอไป อย่าด่วนตัดสิน บางครั้งมันก็เป็นแค่เรื่องของมุมมอง
