ขาว แดง นํ้าเงินนี้ สืบศรีบรรพชน
๐ กายกูรองรับ คณานับห้วงหน
หยัดยืนตื่นตน ผู้คนเรียกแผ่นดิน
หยัดยืนตื่นตน ผู้คนเรียกแผ่นดิน
๐ แขนกูโอบอุ้ม แม้ต่างลุ่มต่างถิ่น
ได้อยู่ได้กิน มาแต่ชีวินบรรพกาล
๐ นักรบผู้กล้า รู้ค่ากูขาน
รู้คุณกูมานาน แหลกลาญก็เพื่อกู
๐ ป้องกูด้วยชีวิต เลือดอุทิศการต่อสู้
ไอ้อีผองศัตรู มันรู้รสบทเรียน
๐ บัดนี้ตรีกาล ผิดบุราณแปลกเปลี่ยน
คนชั่ววนเวียน กร่างกระเหี้ยนลําพอง
๐ บางไทยอัปรีย์ ยํ่ายีจนกูกลัดหนอง
สุมหัวแดกดอง สั่นกลองเร่งทําลาย
๐ คิดแบ่งแยกกู แยกอยู่แยกย้าย
ทั้งที่กูคือเรือนตาย ของเชื้อสายเผ่าพันธุ์
๐ ใครคิดแบ่งแยก ให้แตกเขตขัณฑ์
กูขอแช่งมัน ตกโลกันต์ทั้งตระกูล
๐ อับโชคอับชัย มีแต่ภัยที่เพิ่มพูน
ฉิบหายกินประยูร ทวีคูณขึ้นขื่อคา
๐ มีทรัพย์สิ้นทรัพย์ ย่อยยับทุกหย่อมหญ้า
ไร้คนเวทนา ตายเหมือนหมาข้างทาง
..........เพลงผ้า ปรพากย์
จากหนังสือรวมบทกวี " เพลงพากย์ "
พิมพ์เมื่อ ๑ ตุลา ๕๗
