“อย่าโต้เถียงกับลา”
เมื่อเปลี่ยนความคิดผู้อื่นไม่ได้จงปล่อยวางที่ใจตน
ลาพูดกับเสือ : "หญ้าเป็นสีฟ้า"เสือตอบว่า : "ไม่ หญ้าเป็นสีเขียว"
การโต้แย้งเริ่มรุนแรงขึ้น และทั้งสอง ก็ตัดสินใจนำเรื่องไปสู่การตัดสินชี้ขาด และด้วยเหตุนี้พวกเขาจึงไปต่อหน้าสิงโต ราชาแห่งป่า
ไม่ทันถึงที่โล่งของป่า ที่สิงโตนั้นนั่งอยู่บนบัลลังก์ ลาก็เริ่มตะโกนว่า ...
"ฝ่าบาท หญ้าเป็นสีฟ้าจริงหรือ" ?
สิงโตตอบว่า : - "จริงสิ หญ้านั้น เป็นสีฟ้า"
สิงโตตอบว่า : - "จริงสิ หญ้านั้น เป็นสีฟ้า"
ลารีบพูดต่อไปว่า ...
"เสือ ไม่เห็นด้วยกับฉัน เขาโต้แย้งและทำให้ฉันรำคาญ โปรดลงโทษเขาด้วย"
ผู้เป็นราชาจึงประกาศว่า ...
"เสือจะถูกลงโทษด้วยความเงียบ 5 ปี"
ลากระโดดอย่างร่าเริง และเดินต่อไปอย่างพอใจและพูดซ้ำอีกว่า
... หญ้าเป็นสีฟ้า..หญ้าเป็นสีฟ้า.... หญ้าเป็นสีฟ้า
“ฝ่าบาท ทรงลงโทษข้าทำไมเล่า หญ้าก็เขียวขจี”
สิงโตตอบว่า :
"อันที่จริง หญ้าเป็นสีเขียว"
เสือถามว่า :
"แล้วเหตุใด ท่านถึงลงโทษข้า"
สิงโตตอบว่า :
"นั่นไม่เกี่ยวอะไรกับคำถามที่ว่า หญ้าเป็นสีฟ้าหรือเขียว"
การลงโทษนั่น ก็เพราะว่า
"เป็นไปไม่ได้ ที่สัตว์ที่มีกล้าหาญ และฉลาดอย่างเจ้า จะไปเสียเวลา ไปกับการโต้เถียงกับเจ้าลา นั่น และยิ่งไปกว่านั้น เจ้า ยังมารบกวนข้าด้วยคำถามนั้น”
การเสียเวลาที่เลวร้ายที่สุดคือ การโต้เถียงกับคนโง่และคนบ้า ที่ไม่สนใจข้อเท็จจริงหรือความเป็นจริง นอกจากชัยชนะจากความเชื่อและภาพลวงตาของเขาเท่านั้น จงอย่าเสียเวลากับข้อโต้แย้งที่ไม่สมเหตุสมผล...
มีคนที่ไม่ว่าหลักฐานที่เรานำเสนอต่อพวกเขาจะมากเพียงใด ก็ไม่อยู่ในความสามารถที่พวกเขาจะเข้าใจได้ และคนเหล่านั้นถูกบังตาด้วยอัตตา (ego) ความเกลียดชัง และความขุ่นเคือง และสิ่งที่พวกเขาต้องการก็คือเป็นคนถูก แม้ว่าพวกเขาจะไม่เป็นเช่นนั้นก็ตาม
………………………………………………………………..
สมัยแรกๆ ผมเองก็เคยมีอารมณ์หงุดหงิดบ้าง เสียใจบ้าง เถียงบ้าง แต่หลังๆ มา ผมไม่สนใจแล้ว เพราะคิดได้ว่าเรามีหน้าที่ให้ข้อเท็จจริงเท่านั้น ก็ทำหน้าที่ไป บัวยังมี 4 เหล่า คนที่พร้อมจะเข้าใจจะเข้าใจไปเอง
อัษฎางค์ ยมนาค
